Πόσο καιρό μετά ξαναγράφω...; (Όποιος ξέρει να σηκώσει το χέρι του.)
Ελπίζω να μην ξαναϋπάρξει άλλη τόσο μεγάλη παύση, τουλάχιστον όχι για τους ίδιους ανιαρούς λόγους. (Θέλω να πιστεύω το ελπίζετε κι εσείς.)
Μετά λοιπόν από 2 περίπου μήνες εντατικού διαβάσματος, 6 πεντόκιλα βιβλία μετά, 32 κρίσεις πανικού και 4 κρίσεις άσθματος, κάμποσες εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, μια ώρα πίσω, ένα μεσημβρινό πιο δυτικά και σχεδόν ένα παράλληλο πιο βόρια.... να 'μαι...!
Άλλαξε το στίγμα μου στην πυξίδα αλλά όλα τα άλλα ίδια... ακόμα.
Ζητάω βοήθεια!
Σας παρακαλώ απαντήστε με comment στο εξής ερώτημα: "Υπάρχεις όταν κανένας δε σε ξέρει και όλοι αγνοούν την ύπαρξή σου; Γενικά ρε αδερφέ, πότε υπάρχεις;"
Θα ξεκινήσω κάνοντας μόνος μου το πρώτο comment.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
"Υπάρχεις όταν πραγματώνεις αυτό που θες, χωρίς να ντρέπεσαι για την ε-πι-λο-γή σου!", είπε η Δήμητρα από τους Απαράδεκτους.
ΑπάντησηΔιαγραφή''skeftomai ara yparxw!!!''........eisai anuparktos gia tous allous otan esu epilegeis na eisai aoratos ston kosmo,oxi epeidh autoi to epeleksan.otan esu o idios fovasai gia auto pou eisai k d pisteueis ston eauto sou tote uposeinhdhta se 8ewreis anaksio prosoxhs k vgazeis aythn thn aura stous gurous sou-enas an8rwpos pou hr8e se auton ton kosmo apla perastikos!
ΑπάντησηΔιαγραφήuparxeis otan exeis dikh sou proswpikothta k d se paromoiazoun me enan fuko [opws thn agaphmenh sou dhmhtra alla sto s'agapw m'agapas]
Σύμφωνα με τον Oscar Wilde, υπάρχεις όταν υποφέρεις, όταν φέρνεις στο νου σου αναμνήσεις δύσκολων στιγμών, όταν θλίβεσαι. Αυτό είναι το μόνο που μας κάνει να συνειδητοποιούμε την ύπαρξή μας. Και οι αναμνήσεις αυτές λειτουργούν σαν εγγύηση της ατομικής μας ταυτότητας...
ΑπάντησηΔιαγραφή